رأی وحدت رویه شماره ٧٨١ـ١٣٩٨/۶/٢۶ ھیأت عمومی دیوانعالی کشور
ج) رأی وحدت رویه شماره ٧٨١ـ١٣٩٨/۶/٢۶ ھیأت عمومی دیوانعالی کشور
نظر به اینکه مقررات بند (ب) ماده ١١۵ قانون «برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمھوری اسلامی ایران» مصوب سال ١٣٨٩ وزارت امور اقتصادی و دارائی را مکلف کرده است در مورد راننده وسیله نقلیه ھمچون سرنشین، بیمه شخص ثالث را اعمال نماید و با توجه به اینکه طبق بند (الف) ماده ١» قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه» مصوب سال ١٣٩۵ خسارت بدنی شامل ھر نوع صدمه به بدن ولو منتھی به نقص عضو و فوت نشود می گردد و با عنایت به اینکه به موجب حکم مقرر در ماده ۶۵ این قانون احکام موضوع مواد مصرح در آن ماده نسبت به بیمه نامه ھای صادره پیش از لازم الاجراشدن قانون که خسارات تحت پوشش آنھا پرداخت نشده نیز لازم الرعایه است؛ بنابراین حکم این ماده با توجه به اطلاق آن نسبت به بیمه نامه ھای موضوع بند (ب) ماده ١١۵ قانون مورد اشاره نیز که بعد از تصویب آن قانون تنظیم شده ولی خسارات بدنی راننده پرداخت نگردیده قابل تسری و تعمیم است. بر این اساس رأی شعبه دھم دیوان عالی کشور در حدی که با این نظر انطباق دارد صحیح و موافق قانون تشخیص می گردد. این رأی طبق ماده ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری مصوّب ١٣٩٢ در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ھا و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.
ھیأت عمومی دیوان عالی کشور
