هبه – عقد هبه

هبه در لغت به معنی بخشیدن مال به دیگری می باشد .

هبه می تواند بطور رایگان باشد و یا معوض داشته باشد و در قبال آن چیزی دریافت شود ‌.

از نظر حقوقی هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک میکند . تملیک‌ کننده واهب طرف دیگر را متهب ، مالی را‌که مورد هبه است عین موهوبه میگویند.

به عبارت دیگر واهب کسی است که مالی را به دیگری می بخشد و متهب کسی است که مال به او بخشیده می شود و عین موهوبه مالی است که بخشیده می شود .

واهب یا کسی‌که مال را می بخشد باید مالک مال باشد .

هبه واقع نمی شود مگر با قبول و قبض متهب ، به عبارت دیگر برای اینکه عقد هبه واقع شود متهب یا کسی که مال به او هبه می شود باید آنرا قبول کند و مال نیز به متهب داده شود و متهب آن را قبض یا دریافت نماید . مثلاً اگر پول یا کالا است به طرف دیگر تحویل داده شود و اگر ملک است به تصرف او داده شود و بتواند از آن بهره ببرد .

هبه می تواند معوض باشد و در قبال آن مالی مجاناً به واهب داده شود و یا اینکه غیر معوض باشد یعنی هبه بطور رایگان باشد و در قبال آن چیزی داده نشود .

واهب می تواند با بقاء عین موهوبه از هبه رجوع کند .

در موارد نمی توان از هبه رجوع نمود :

۱-در صورتی که متهب پدر یا مادر و یا اولاد واهب باشد .

۲-در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد .

۳-در صورتی که عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده باشد یا متعلق حق غیر واقع شود .

۴-در صورتی که در عین موهوبه تغییری حاصل شود.

۵-بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست .

 {jcomments off}